Γνωριμία με ένα υψηλό είδος τέχνης και δράση με έναν δημιουργικό τρόπο έκφρασης. Γιατί όμως αρχαία τραγωδία; Γιατί σήμερα; Γιατί σε μικρά παιδιά; Η Αρχαία Τραγωδία και η Αρχαία Κωμωδία είναι συνώνυμες πανανθρώπινων αξιών. Μέγιστες αξίες διατρέχουν τα τόσο σπουδαία έργα: αγάπη, γενναιότητα, θυσία, προσφορά, σεβασμός, δικαιοσύνη, ανθρωπισμός. Είναι ικανές οι ψυχές των παιδιών να τις κατανοήσουν; Η αγνότητα και η αθωότητα των παιδιών είναι δεκτικές, αποτελούν πρόσφορο έδαφος για να τις συλλαβίσουν, να τις γνωρίσουν, να τις θαυμάσουν, να τις νιώσουν σε βάθος και να τις κάνουν σημεία αναφοράς στη ζωή τους, περισσότερο από ότι οι ενήλικες που ζουν σήμερα την πλήρη απομυθοποίηση και σε ένα βαθμό ενδεχομένως την απομείωση της αξίας του ανθρώπου. Προτείνουμε λοιπόν Αρχαίο Θέατρο για τον επαναπροσδιορισμό των αληθινών αξιών, για ένα ανθρώπινο μέλλον. Οι βασικοί στόχοι του Ομίλου περιλαμβάνουν την απλή επαφή με την αρχαία ελληνική γλώσσα, ώστε να διαπιστώσουν οι μαθητές τη σχέση της με τη νέα ελληνική, την κατανόηση των υψηλών διαχρονικών αξιών που διαπραγματεύονται τα έργα, την άσκηση σώματος και φωνής, την έκφραση του εσωτερικού κόσμου μέσω αυτοσχεδιασμών, την ομαδοσυνεργατικότητα και την παραγωγή ενός ολοκληρωμένου καλλιτεχνικού έργου. Τελικό προϊόν, η θεατρική παράσταση «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» (Όμιλος Αρχαίας Τραγωδίας) και «Αχαρνείς» (Όμιλος Αρχαίας Κωμωδίας).
Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός: Μαρία Δεβελέγκα (ΠΕ70)
Ημέρα / Ώρα Διεξαγωγής: Κάθε Τρίτη (Όμιλος Τραγωδίας) και κάθε Παρασκευή (Όμιλος Κωμωδίας), 13.30-15.00 (4 διδακτικές ώρες)
Τάξεις που απευθύνεται ο Όμιλος: Γ’, Δ’, Ε’, Στ’
Ευρυπίδη: “Ιφιγένεια εν Αυλίδι”
Στον πρόλογο του έργου συναντάμε τον Αγαμέμνονα να μας κατατοπίζει σχετικά με την προϊστορία του έργου. “Ο Πάρις έκλεψε την Ελένη και οι Αχαιοί συγκεντρώθηκαν στην Αυλίδα με το στόλο τους για να κυριεύσουν την Τροία και να τη φέρουν πίσω. Όμως άπνοια τους εμποδίζει. Προφητεία του Κάλχα θέλει την άπνοια να σταματά, όταν θυσιαστεί στην Άρτεμη η κόρη του Αγαμέμνονα. Με το πρόσχημα πως θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα, έστειλε να φέρουν την Ιφιγένεια με τη γυναίκα του και το γιο του στην Αυλίδα”.
Έχει όμως μετανιώσει. Αγαπά υπερβολικά την κόρη του και δεν θέλει να τη θυσιάσει. Τελικά αποφασίζει να στείλει γράμμα με κάποιον (πρεσβύτης) στους δικούς του για να τους ζητήσει να μην έρθουν. Ακολουθεί η πάροδος του χορού. Στη σκηνή εμφανίζεται ο Μενέλαος που έχει συλλάβει και ανακρίνει τον ταχυδρόμο του Αγαμέμνονα. Έρχεται και ο Αγαμέμνονας και ακολουθεί έντονη λογομαχία ανάμεσα στα δυο αδέλφια. Αγγελιαφόρος έρχεται και πληροφορεί για την άφιξη της οικογένειας του Αγαμέμνονα.
Συγκινητική είναι η σκηνή κατά την οποία συναντιούνται με τον αρχηγό της οικογένειας, καθώς έρχονται προετοιμασμένοι για γάμο. Ο Αγαμέμνονας ζητά από την Κλυταιμνήστρα ν’ αποχωρήσει για να επιβλέπει το παλάτι και της υπόσχεται να κάνει ο ίδιος όλα τα απαραίτητα για το γάμο. Ακολουθεί μια σκηνή εντελώς αντίστροφη με την αρχική. Ο Μενέλαος δεν θέλει πια να σώσει τη γυναίκα του, ενώ ο Αγαμέμνονας φοβάται μήπως ο Κάλχας ή κάποιος άλλος του αποδώσει μομφή και επαναστατήσουν οι Αχαιοί.
Μητέρα και κόρη αποχαιρετιούνται. Φεύγοντας η Κλυταιμνήστρα συναντιέται τυχαία με τον Αχιλλέα που κι αυτός είναι θύμα απάτης. Μαθαίνει και η Ιφιγένεια το σκοπό της άφιξης της. Η μητέρα κατηγορεί με δριμύτητα το σύζυγό της. Η Ιφιγένεια παρακαλεί να την αφήσουν να ζήσει. Ο Αχιλλέας ετοιμάζεται να προστατεύσει την τιμή του και την Ιφιγένεια, που τώρα όμως έχει πειστεί πως πρέπει να θυσιαστεί για το κοινό καλό, και αποκρούει τις κατηγόριες του Αχιλλέα και της μητέρας της, την οποία και παρηγορεί λίγο πριν ψάλλει ένα τραγούδι στην Άρτεμη καθώς παίρνει τον βαρύ και δυσβάστακτο δρόμο της θυσίας. Στο τέλος πριν πεθάνει η Ιφιγένεια έρχεται η θέα Άρτεμις και την παίρνει μακριά.
Αριστοφάνη “Αχαρνείς”
Ένας Αθηναίος αγρότης, ο Δικαιόπολις, απηυδισμένος από τον πόλεμο και το συνεπακόλουθο γεγονός ότι είναι αναγκασμένος να μένει κλεισμένος μέσα στα τείχη της πόλης μακριά από τον αγροτικό του δήμο, είναι αποφασισμένος στην Εκκλησία του Δήμου να επιβάλει συζήτηση για τη σύναψη συνθήκης ειρήνης με τη Σπάρτη. Στη συνέλευση ωστόσο παρελαύνουν καλοπληρωμένοι Αθηναίοι πρέσβεις που μόλις έχουν επιστρέψει από την Περσία και υπόσχονται ανύπαρκτη βοήθεια από τον μεγάλο βασιλιά και ο Θέωρος που σέρνει μαζί του έναν πεινασμένο μισθοφορικό στρατό από τη Θράκη· για την ειρήνη ούτε κουβέντα.
Εξάλλου, κάποιος Αμφίθεος, που πρώτος-πρώτος είχε πάρει τον λόγο, υποσχόμενος ότι αν του παρασχεθούν τα αναγκαία εφόδια θα ταξιδέψει στη Σπάρτη και θα συνάψει συνθήκη ειρήνης για την πόλη, είχε εκδιωχθεί σκαιότατα. Αφού ο Δικαιόπολις διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει ελπίδα πραγματοποίησης της επιθυμίας του, καλεί, προτού τελειώσει η συνεδρίαση της Εκκλησίας του Δήμου τον Αμφίθεο και τον στέλνει στη Σπάρτη, προκειμένου αυτός να συνάψει ιδιωτική συνθήκη ειρήνης μόνο για τον Δικαιόπολη και την οικογένειά του. Ο Αμφίθεος επιστρέφει τη στιγμή που κηρύσσεται το τέλος της Εκκλησίας, φέρνοντας στον Δικαιόπολη τρία «δείγματα ειρήνης». Οι Αχαρνείς (ο χορός) εξαγριώνονται και είναι έτοιμοι να τον σκοτώσουν, αλλά τον αφήνουν να εκθέσει τα επιχειρήματά του. Ο λόγος του Δικαιόπολη πείθει το ένα ημιχόριο. Ο άλλος μισός Χορός ακόμα εξαγριωμένος, αλλά σε δυσχερή πλέον θέση, καλεί σε βοήθεια τον στρατηγό Λάμαχο. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στον κωμικό ήρωα και τον στρατηγό καταλήγει στην ήττα του δεύτερου και στη μεταστροφή του δεύτερου ημιχορίου. Η κωμωδία τελειώνει με τον Δικαιόπολη να έχει κερδίσει βραβείο οινοποσίας, ενώ ο Λάμαχος έχει τραυματιστεί σε μάχη με τον εχθρό.
